Aluminium is een licht metaal en iedereen komt ermee in aanraking. Na zuurstof en silicium is het het meest voorkomende element op aarde. Ons lichaam heeft het niet nodig, maar ondervindt ook geen grote schade van kleine hoeveelheden. Een wekelijks inname van 1 milligram per kilo lichaamsgewicht wordt als veilig beschouwd. In grote hoeveelheden is het wel giftig.

Aluminium wordt sinds zo’n honderd jaar veelvuldig toegepast. Frisdrankblikjes, vaccins, cosmetica en waterzuiveringsleidingen bevatten aluminium. Voedingsmiddelen met kleine hoeveelheden aluminium zijn specerijen, kruiden, theebladeren en cacaobonen. In champignons en bladspinazie zit ook aluminium. Verder bevatten verzorgingsproducten zoals tandpasta en deodorant sporen hiervan.

Het is vrijwel onmogelijk om via voeding zoveel aluminium binnen te krijgen dat van vergiftiging kan worden gesproken. Ook normaal gebruik van aluminium pannen, spatels of lepels is veilig. Wel moet je uitkijken met de combinatie van aluminium met heel zure of zoute voedingsmiddelen. Hierbij bestaat het risico dat metaal loskomt en mengt met het voedsel. Dus kook je rabarber in een andere pan en bewaar vruchtensap niet in aluminium.

Een teveel aan aluminium in het lichaam hoopt zich op in organen zoals de nieren, lever, schildklier en hersenen. Het heeft negatieve effecten op het bot- en zenuwstelsel en vermindert de vruchtbaarheid. Beweringen dat het zou leiden tot de ziekte van Alzheimer zijn nooit wetenschappelijk bewezen. Sommige maagzuurremmers bevatten aluminium