Fibromyalgie
“Hoe heet die ziekte ook al weer?” Hoor je vaak mensen vragen. Dan zeg ik:
“Ik heb Fibromyalgie!”
Die ziekte waarbij de last ligt bij de spier-aanhechtingen en het bindweefsel, waarbij vermoeidheid een rol speelt en nog veel meer.
Zo’n zeven jaar geleden kreeg ik de diagnose en heb er eerst even mijn weg in moeten vinden: het leren van pauzes nemen in mijn activiteiten, de dagen aanpassen op mijn lijf. Maar met name er bewuster mee om leren gaan.
Het was een proces waarin ik moest leren welke sport ik kon beoefenen en welke niet. Ik moest ook leren wat ik kon eten, omdat mijn lichaam niet meer zo goed om kon gaan met al het voedsel. Dat klinkt als omdenken. Ja, dat klopt. Als je te maken krijgt met Fibromyalgie, moet je gaan omdenken.
Als schrijver ben ik van mening dat je in het dagelijkse leven wat minder moet gaan MOETEN, maar in dit geval was het een must. Mijn lichaam had het nodig.
Maar betekent omdenken ook dat je te maken krijgt met een proces?Jazeker, je kunt in dit geval ook te maken krijgen met Rouw.
Ongeveer 8 jaar na de diagnose kreeg ik te maken met een verslechtering van de ziekte. Dat brengt een fase van rouw met zich mee. Hoe zag dat er nou eigenlijk uit. Waar liep ik tegen aan?
Wat moest ik weer eens gaan voelen. Bij je lichaam staat voelen centraal, anders weet je niet hoever je kunt gaan en daar kwam natuurlijk ook wel een traantje bij kijken.
In dit proces kreeg ik te maken met het feit dat ik altijd rustig aan moet doen met mijn lijf. Dat het echt niet meer over zal gaan én dat er zelfs meer verslechtering op kan treden.
In de loop der tijd ben ik bijvoorbeeld meer last gaan krijgen van spierkrampen, van mijn knieën, bij het fietsen, de trap aflopen en bij lang lopen krijg ik pijn in mijn benen. Lange afstanden kan ik dus niet meer zo goed afleggen, tenzij ik vaker rust. Zelfs bij het schrijven moet ik pauzeren en vooral niet te lang doorgaan.
Als het regent loop ik voortaan moeilijker en nu moet ik af en toe met stokken lopen. Tevens moet ik een taxivergoeding aan gaan vragen omdat ik niet zo veel meer kan fietsen. Ook met Boodschappen.
In deze fase besefte ik mij dat het goed zou zijn om dit eens op een rijtje te zetten met een psycholoog. En ik, als ontwikkelaar en schrijver, maak graag weer eens een proces door om te groeien en… Ja, ik groei. Het bevalt me goed, er komt dan ook weer een stukje berusting.
Moniek van den Tillaard
Lees meer op:
Geef een reactie