Ooit woog ik 69 kilo, hetgeen zo’n beetje neerkwam op mijn perfecte, dan wel ideale gewicht met mijn lengte van 1.81 meter. Ik was afgetraind, net afgestudeerd als gymnastiekleraar en bezig met de opleiding tot sportinstructeur in het leger. Alleen dat al hield in dat ik per dag zeker 20-25 kilometer aan het hardlopen , dan wel marcheren was. En ik ben geen hardloper van nature. Ik heb wat dat betreft een lichaamsbouw, waarbij het zwaartepunt vrij hoog ligt, hetgeen betekent dat zoiets als hardlopen heel veel vraagt van de rug, met name het onderste gedeelte En voor een gymleraar niet al te bevorderlijk had ik eigenlijk best wel een hekel aan hardlopen Maar goed, je komt een keer die dienstlicht uit, hoopt op werk en dat loopt niet helemaal zoals je ooit in gedachten had. En in de loop van tijd zie je langzaam, doch zeker, je gewicht toenemen. Een jaar of 4 geleden ben ik door ziekte werkloos geworden en eind 2013 woog ik 95 kilo.

Met 95 kilo ben je dus een duidelijk geval van overgewicht. In de cursus, aangeboden in de Dvd zien we , dat ik dan een BMI, oftewel Body Mass Index ( verhouding gewicht en lengte) van maar liefst 29 heb/ Alles boven de 25 is overgewicht, boven de 30 zelfs obesitas en daar kom ik dan dichtbij. Hoog tijd om er toch iets aan te gaan doen, dacht ik zo. Een andere methode te meten of je aan de verkeerde kant zit, is het meten van je taille. Ik ga maar even niet verder in op dat gebeuren, maar aangezien ik een mesotype in bouw ben, hetgeen betekent dat alle reserve om het middel gaat zitten, zullen jullie wel begrijpen dat ik daar ver boven de gezonde grens zit. Hoewel lichaamsbeweging me in het bloed zit, heb ik fysiek gezien de afgelopen tijd behoorlijke klappen opgelopen, hetgeen op diverse niveaus blijvende schade heeft opgeleverd. De belangrijkste zijn: hoge bloeddruk, nog maar 35% aan nierfunctie en een verstoord coördinatievermogen. Dit alles beperkt dat ene onderdeel dat zo belangrijk is in het proces van afvallen: meer bewegen.

Ik kan nog wel wat, zoals fietsen en wandelen, maar daar zit dan weer enige afhankelijkheid van de weersomstandigheden bij. Rest mij voornamelijk nog maar één onderdeel waar ik mogelijke gewichtsvermindering mee kan bewerkstelligen: minder, gezonder eten. En dat voor iemand die altijd al graag snoept en niet weg loopt van een snack of patatje. Ik ben begonnen met minder snoepen, en op het ogenblik snoep ik niet tot nauwelijks meer, beperk het tot één bescheiden uitbarsting in de week. Ik ontbijt, hetgeen wil zeggen een boterham of twee, of beschuit, ontbijtkoek of iets dergelijks, tezamen met een glas melk, waarna ik een kop koffie neem, of thee. Ik doe lunch, wederom vaak een boterham. Ergens in de middag, als de honger weer toe dreigt te slaan, is er fruit of een kom soep, en vroeg in de avond een gewone warme maaltijd: wat groente 2 kleine aardappelen, een stukje vlees. Daarna probeer ik verdere consumptie te vermijden en hoogstens nog fruit te eten, als ik echt trek in iets heb, hoewel me dat niet altijd lukt

Het is geen systeem dat snel werkt, zeker niet gezien het feit dat mijn dagelijkse portie beweging niet al te groot is. Maar het is een begin, en het heeft me tot nu toe vier en een halve kilo gewichtsverlies opgeleverd plus, en dat mag zeker niet onderschat worden, een veel mindere afhankelijkheid om te gaan snoepen. Dat valt binnen de aanpassingen binnen je voedingspatroon , die onmisbaar zijn voor de toekomst en het op gewicht blijven. Het doel is nog lang niet bereikt, en als het weer het weer toelaat gaan de wandelschoenen weer aan.