Het aantal mensen met een seksueel overdraagbare aandoening (Soa) stijgt al jaren. Vooral Chlamydia wordt veel gevonden, ruim 60.000 keer per jaar. Maar ook Gonorroe wordt veel gevonden. HIV en Syfilis veel minder gelukkig maar deze aandoeningen zijn de wereld nog lang niet uit. Een Soa zie je niet, testen is de enige manier om erachter te komen wat je hebt. En pas na een test kun je behandeld worden.

Testen

Het testen op Soa’s gebeurt van oudsher via de GGD. In Nederland zijn zo’n 30 GGD’s en deze hebben een Soapoli waar mensen die twijfelen terecht kunnen. De GGD test gratis, maar kan door bezuinigen lang niet iedereen testen. Daarom hanteert de GGD een strikte toelatingseis. Zo kunnen jongeren van 18 t/m 24 er terecht en is de poli ook opengesteld voor mensen uit seksindustrie en mannen die seks hebben met mannen. Deze 3 groepen vormen de hoogst risico groepen.  Omdat Soa’s snel kunnen worden doorgegeven ligt de focus op de meest seksueel actieve groepen (losse contacten). De GGD test jaarlijks zo’n 150.000 mensen. Dit aantal lijkt wat terug te lopen.

Naast de GGD is er de huisarts die test op Soa’s. Iedereen kan naar z’n eigen huisarts om getest te worden. Bij de huisarts is een test niet gratis. Je betaalt uit het eigen risico. Op deze manier kan een test van 100 euro kosten. De huisarts test veel meer mensen dan de GGD. Naar schatting 2 keer meer, dus zo’n 300.000 per jaar.

Nu lijkt testen heel makkelijk, maar er komt vrij veel bij kijken. Allereerst moet je fysiek naar een locatie toe. Bovendien moet je vrij veel persoonlijke (intieme) details bespreken. Zo wil de GGD weten met hoeveel mensen je seks hebt gehad, of er drugs in het spel waren en op welke lichaamslocaties je risico loopt. Dit is uiteraard met een reden, de GGD moet weten welke tests uitgevoerd moeten worden. Maar comfortabel is het niet.

Verborgen Soa’s

Niet voor niets zijn er veel opgespoorde Soa’s in Nederland. De 60.000 Chlamydia-gevallen die jaarlijks worden gevonden lijkt maar de helft te zijn van het totale aantal. De andere helft wordt simpelweg niet gevonden omdat mensen niet getest worden. En bij Soa’s geldt dan dat ze verspreid worden. Een onopgemerkte Soa wordt vroeg of laat doorgegeven.

Testen moet simpeler kunnen. Die gedachte is duidelijk uitgevoerd door testalize.me. Dit bedrijf brengt een soa-test op de markt die je zelf thuis kunt uitvoeren. Door zelf urine of een wattenstaafje af te nemen en dit op te sturen naar een laboratorium voer je in feite dezelfde handeling uit als de huisarts of GGD doen. Want ook hier word je niet direct getest, het gaat vanuit arts of GGD door naar een lab. Maar bij testalize.me blijf je anoniem, je vraagt zelf je uitslag op. Dit is handig natuurlijk, want bij Soa’s zal taboe een grote rol spelen.

Door zelf te testen zal men eerder overgaan tot een soa-test. En dit kan wel eens bijdragen aan een lager percentage besmettingen. Wanneer mensen niet naar de soa-test komen, moet de soa-test maar naar hen komen…